Labé – Rilke

LLFör en tid sedan fick jag av en vän en liten tunn bok med blåsvarta hjärtan målade på pärmarna: ”Die vierundzwanzig Sonette der Louize Labé – übertragen von Rainer Maria Rilke”. Louise Labé (1525-1566) kan ni om ni vill läsa om här till exempel. Jag väljer att läsa den sjunde sonetten i samlingen:

Sonnet VII

On voit mourir toute chose animee,
Lors que du corps l’ame subtile part:
Ie suis le corps, toy la meilleure part:
Ou es tu donq, ô ame bien aymee?

Ne me laissez par si long tems pamee,
Pour me sauuer apres viendrois trop tard.
Las, ne mets points ton corps en ce hazart:
Rens lui sa part et moitié estimee.

Mais fais, Ami, que ne soit dangereuse
Cette rencontre et reuuë amoureuse,
L’acompagnant, non de seuerité,

Non de rigueur. mais de grace amiable,
Qui doucement me rende ta beauté,
Iadis cruelle, à present favorable.

.

.

Das siebente Sonett

Man sieht vergehen die belebten Dinge,
sowie die Seele nicht mehr bleiben mag.
Du bist das Feine, ich bin das Geringe,
ich bin der Leib: wo bist du, Seele, sag?

Laß mich so lang nicht in der Ohnmacht. Trage
Sorge für mich und rette nicht zu spät.
Was bringst du deinen Leib in diese Lage
und machst, daß ihm sein Köstliches enträt?

Doch wirke so, daß dieses Sich-Begegnen
in Fühlbarkeit und neuem Augenschein
gefahrlos sei: vollziehs nicht in verwegnen

und herrischen Erschütterungen: nein,
laß sanfter in mich deine Schönheit gleiten,
die gnädig ist, um länger nicht zu streiten.

.

.

Nog är det en märklig upplevelse att se de här två texterna spegla varandra tvärs över århundradena. Ja, jag säger "varandra" även om det förstås på ett vis bara är Labés ord som återspeglas i Rilkes.

bok

5 kommentarer till “Labé – Rilke”

  1. Väldigt fint! Tack för att du postade dem här. Det var en tid sedan jag senast läste Rilke. Kommer nog leta efter ”Die Sonette an Orpheus” ikväll..(som publicerades förresten också av den Insel-Verlag!) Mycket vackra böcker och jag är frestad av deras skönhet..

  2. Jag valde just den här sonetten för att jag ville anknyta lite till samtalet om själen som utspann sig här (och hos Karin på ”franska romaner”) för någon dag sedan. Var är du, själ? frågas det i dikten: ”Ou es tu donq, ô ame bien aymee?” – ”wo bist du, Seele, sag?” Men också för att jag gärna läser just den här och vandrar fram och tillbaka mellan Labés och Rilkes röster.

    Ja, det är också en mycket vacker liten bok.

  3. Vor allem ja auch ” où es tu donc, âme bien aimée”. Die Frage wird ja noch sehnsuchtsvoller bei Labé als bei Rilke. Gleichzeitig auch ”Ie suis le corps, toy la meilleure part”. Die Seele als besserer Teil des Menschen.
    Mich lässt der Gedanke an ”anima-animo” nicht los. Rilkes Sonnett beschreibt Seele und Körper (i.e. Geist) ja ganz ähnlich. Feinheit gegen Körper(stärke).

  4. Und gleichzeitig hat diese Seele etwas Körperliches und mit den Sinnen Spürbares in sich: ”doucement”, ”sanft”… und ”gleiten”.

Lämna ett svar

Din e-postadress kommer inte publiceras. Obligatoriska fält är märkta *